آخرین مطالب
امکانات وب
امثال ما که در شرف کهنسالی هستیم،بیشتر از نوجوانان وجوانان متوجه اعجاز فضای مجازی میشویم.دوران نوجوانی وجوانی ما در خانه هایی گذشته که در اغلب آنها حتی تلفن ثابت هم وجود نداشته،چه برسد به تلفن هوشمند ودهها اپلیکیشن و میلیونها صفحه نوشته ای که هر روز از طریق فضای مجازی در هر زمینه ای دردسترس دیگران قرار میگیرد.میماند مهارت استفاده از این وسیله و تفکیک مطالب علمی از شبه علم یا به زبانی دیگر راست ودروغ یا آموزنده ومخرب.
امروز مطلبی انتقادی از قول یکی از نویسندگان جوانی ایرانی در مورد یک ویدیویی اینستاگرامی میخواندم.ویدیویی انگیزشی که میگفت برای اینکه حالتان خوب باشد،بیکار نمانید،ورزش کنید،از پوستتان مراقبت کنید،شمع وعود روشن کنید،یک زبان یا موسیقی جدید یاد بگیرید،به سفر بروید،کتاب بخوانید و به دیدار دوستان صمیمی بروید و...
نویسنده جوان هزینه این کارها را بر شمرده بود که اینها برای چند نفر قابل دسترسی هست؟
چند ساعت است که فکرم در گیر این موضوع شده.
ازیکطرف میبینم من هنوز در آستانه شصت ونه سالگی وبعد از سی وچند سال شاغل بودن ویک زندگی مقتصدانه،باید دغدغه مخارج معمولی روزمره را داشته باشم.میشود دلخوشی های کوچکی داشت ،اما وقتی میبینم امثال من از بیستم هر ماه روز شماری میکنند که حقوقی پرداخت شود که کفاف حد اقل های زندگی آنها را میدهد،چطور میشود به مسافرت وشمع وگل وعود و .... فکر کرد.از طرفی دیگر گاهی در پیج های فروش کالا،میبینم که کفش ،کیف،لباس یا پارچه گرانقیمتی یکساعت بعد از پست گذاشتن،تمام شده.گاهی که برای مراجعه به پزشک مسیر پیاده رو را طی میکنم،مغازه ها پر از مشتری هست،کنار پیتزا فروشی ها وفست فودی ها گاهی اوقات صف کشیده اند.ویترین مغازه ها پر شده از اجناس آخرین مدل که علی القاعده باید مشتری داشته باشد تا سر پا بماند.
خانه ما در منطقه ای واقع شده که میشود گفت تجاری هست.سر تا سر بلوار پر شده از انواع مغازه ها،کافی شاپ،رستوران،فست فود،لباس فروشی ،لوازم آرایش و دهها فروشگاه دیگر..
ماشین های مدل بالایی در خیابانهای اطراف تردد میکنند.در نهایت به این نتیجه میرسم که شکاف طبقاتی روز به روز بیشتر میشود.برای عده ای تهیه مایحتاج اولیه زندگی هم بسیار سخت شده و برای عده ای انجام چنین توصیه های مثل یک بازی بچه گانه هست.
سیزده سال قبل با فروش یک زمین موروثی در ولایت،آپارتمانی در این منطقه شهر با وام وقرض وقسط خریدم.بعد از سی سال اشتغال خودم وهمسرم،نمیتوانم این آپارتمان را بازسازی کنم،نمیتوانم ماشین ایرانی را که ۱۷ سال قبل خریده ام ،عوض کنم.پسرم سالها بعد از ازدواج شغل ثابتی ندارد و در این سن باید دغدغه بعد از مرگم را هم داشته باشم.
برچسب : نویسنده : milad321o بازدید : 48